sanki. dünya başıma yıkılmıştı. saçları gecenin zifiri karanlığıydı. neden bilmiyorum. durduk yerde bana hikayesini anlatmıştı. belki sadece bilinsin istiyordu. belki de onu anlayacak bir tek ben kalmıştım. yani onu gerçek anlamda dinleyen. gözlerinin içine bakan. bakmaya cesaret edebilen. çünkü gözleri gecenin alaca karanlığıydı.
hikayesini bitiremeden sustu ve ağlamaya koyuldu. küçük yüzünü avuçlarımın içine aldım. yanakları hafif ıslaktı. çenesi titriyordu. bir süre bekledikten sonra bana o kocaman gözleriyle baktı. ona dedim ki. seni terk edebilseydim, önce gözlerinden terk ederdim. peki neden terk edemiyorsun diye sordu.
çünkü sen bir mandalinasın dedim. turuncu, oldukça sulu, hem tatlı hem ekşi ve oldukça güzel. e tabi ben de senin kabuğunum. haylaz çocuklar dışında kimsenin önemsemediği bir mandalina kabuğu.
uğur ergün
kendi dünyasındaki adam 