nereye akıyor bu gece?
zamanı nasıl durduruyor bu gözlerin?
bu tenimin böyle ürpermesi normal tamam
peki bu iklimin dengesizliği,
tamam bu haziranın soğukluğu da normal olsun ama
söyle kimi yakıyor bu ateş?
(ya da daha bile önemlisi
kitabın sonundan sorayım sana
bu hayat ne anlatıyor?
/ anlamsızlıktan başka)
kızım da ay dedeyi soruyor, niye orada yukarıda,
ama sorma bana kızım, bilmiyorum ay dede niye gökte,
ne halt ediyor orada kerata, inan bilgim yok
biliyorum dersem inan olsun asılırım,
asarlar beni tövbekar bir besteciyle birlikte bileklerimden.
(sonra sorarsın anne babam niye yukarıda…)
ay dedeyi seviyorsun sen, sor peki ben peki seviyor muyum peki
seviyor muyum bu dünya bu evreni?
kaza yapıyor aklımda periler melekler kelebekler
kaza yapıyor tek tabanca takılan yıldızlarla akım takipçisi gezegenler
kara bir delikten geçiyorum sanki
(kara kapkara lirikler dönüyor gözlerimde)
/
peki doğru söyle, ben hiç ben oldum mu?
ya da sen hiç üçten fazla öldün mü?
zor değil. inan. hiç öyle zor değil.
edilmiş alaşağı kırmızı.
(zor değil inan hiç öyle zor değil.)
//
aklım değil başımda
bileğime çaktığım çivi paslı mıydı bakmadım
yanlışlıkla üstüne bastığım salyangozun kabuğu çatladı kaldırımda
küçük bir benzetme daha geldi aklıma: sensiz yaşamak,
kabuğu çatlamış
salyangozluğa benzer.
(kolay değil. unutma. hiç öyle kolay değil)
///
kime akıyor bu gece?
zamanı nasıl durduruyor bu tenin?
ruhumun böyle ürpermesi normal tamam
peki bu aklımın dengesizliği,
bir gidip bir gelmesi de normal olsun ama
söyle kime yazılıyor bu şiir?
uğur ergün
kendi dünyasındaki adam 